علوم تجربی ششم

علوم تجربی یکی از حوزه های تربیت و یادگیری برنامه ی درسی ملّی است. براساس جهت گیری های این برنامه، علوم تجربی، کوشش انسان برای درک واقعیت های آفرینش و کشف فعل خداوند تعریف شده است. در همین راستا، شناخت و استفاده ی مسئولانه از طبیعت به مثابه بخشی از آفرینش الهی با هدف تکریم، آبادانی و آموختن از آن برای ایفای نقش سازنده در ارتقای سطح زندگی فردی، خانوادگی، ملّی و جهانی از ضرورت های علوم تجربی قلمداد می شود. به همین دلیل باید همه جانبه نگری، رویکرد تلفیقی، تفکّر، آگاهی، توانایی، ایجاد ارتباط بین آموزه های علمی و زندگی واقعی و به عبارتی کسب علم مفید، سودمند و هدفدار در سازماندهی محتوا و آموزش مورد توجّه قرار گیرد تا بتواند انسان هایی مسئولیت پذیر، متفکّر و خلّق پرورش دهد. به منظور حرکت در راستای تحقق این اهداف و همسوسازی این حوزه با برنامه ی درسی ملّی، توجّه همکاران گرامی را به نکات زیر جلب می کنیم: درس علوم، درسی است که به آسانی می تواند بین چهار عرصه خود، خلق، خلقت، مبتنی بر ارتباط با خالق متعال، ارتباطی منسجم، منطقی و معنادار به وجود آورد. کلاس علوم، فضایی است شاد و پرجنب و جوش که مشاهده، تجربه، آزمایش، گفت و گو، تفکّر، اظهارنظر و همکاری گروهی در آن جریان دارد. نباید آن را به محلّ ساکت نشستن و شنیدن تبدیل کرد. کتاب علوم، منبعی است برای معرّفی فعّالیت های یادگیری و آنچه در عمل باید انجام شود. نباید آن را به محلّ تصویرخوانی تبدیل کرد. معلّم علوم، هم تصمیم گیرنده درباره ی فرایند یادگیری )طرّاح آموزشی( است و هم راهنمای یادگیری دانش آموزان. پیش از تدریس هر درس، همیشه به منابع یادگیری همچون کتاب راهنمای معلّم و دیگر رسانه های آموزشی معلّمان مانند فیلم و نرم افزار مراجعه کنید. یادگیری از همکاران نیز منبع یادگیری مفیدی به شمار می آید. هر درس علوم، درباره ی یک زمینه ی یادگیری شکل می گیرد و فرصتی را فراهم می کند که دانش آموزان «شایستگی یاد گرفتن » را به دست آورند. این فرصت های یادگیری را به پرسش و پاسخ های حافظه مدار تبدیل نسازید...علوم تجربی یکی از حوزه های تربیت و یادگیری برنامه ی درسی ملّی است. براساس جهت گیری های این برنامه، علوم تجربی، کوشش انسان برای درک واقعیت های آفرینش و کشف فعل خداوند تعریف شده است. در همین راستا، شناخت و استفاده ی مسئولانه از طبیعت به مثابه بخشی از آفرینش الهی با هدف تکریم، آبادانی و آموختن از آن برای ایفای نقش سازنده در ارتقای سطح زندگی فردی، خانوادگی، ملّی و جهانی از ضرورت های علوم تجربی قلمداد می شود. به همین دلیل باید همه جانبه نگری، رویکرد تلفیقی، تفکّر، آگاهی، توانایی، ایجاد ارتباط بین آموزه های علمی و زندگی واقعی و به عبارتی کسب علم مفید، سودمند و هدفدار در سازماندهی محتوا و آموزش مورد توجّه قرار گیرد تا بتواند انسان هایی مسئولیت پذیر، متفکّر و خلّق پرورش دهد. به منظور حرکت در راستای تحقق این اهداف و همسوسازی این حوزه با برنامه ی درسی ملّی، توجّه همکاران گرامی را به نکات زیر جلب می کنیم: درس علوم، درسی است که به آسانی می تواند بین چهار عرصه خود، خلق، خلقت، مبتنی بر ارتباط با خالق متعال، ارتباطی منسجم، منطقی و معنادار به وجود آورد. کلاس علوم، فضایی است شاد و پرجنب و جوش که مشاهده، تجربه، آزمایش، گفت و گو، تفکّر، اظهارنظر و همکاری گروهی در آن جریان دارد. نباید آن را به محلّ ساکت نشستن و شنیدن تبدیل کرد. کتاب علوم، منبعی است برای معرّفی فعّالیت های یادگیری و آنچه در عمل باید انجام شود. نباید آن را به محلّ تصویرخوانی تبدیل کرد. معلّم علوم، هم تصمیم گیرنده درباره ی فرایند یادگیری )طرّاح آموزشی( است و هم راهنمای یادگیری دانش آموزان. پیش از تدریس هر درس، همیشه به منابع یادگیری همچون کتاب راهنمای معلّم و دیگر رسانه های آموزشی معلّمان مانند فیلم و نرم افزار مراجعه کنید. یادگیری از همکاران نیز منبع یادگیری مفیدی به شمار می آید. هر درس علوم، درباره ی یک زمینه ی یادگیری شکل می گیرد و فرصتی را فراهم می کند که دانش آموزان «شایستگی یاد گرفتن » را به دست آورند. این فرصت های یادگیری را به پرسش و پاسخ های حافظه مدار تبدیل نسازید...