علوم تجربی یکی از یازده حوزه ی یادگیری در برنامه ی درسی ملّی است. براساس جهت گیری های این برنامه، علوم تجربی کوشش انسان برای درک واقعیت های خلقت و کشف فعل خداوند تعریف شده است. در همین راستا، شناخت و استفاده ی مسئولانه از طبیعت به مثابه بخشی از خلقت الهی با هدف تکریم، آبادانی و آموختن از آن برای ایفای نقش سازنده در ارتقای سطح زندگی فردی، خانوادگی، ملّی و جهانی از ضرورت های علوم تجربی قلمداد می شود. به همین دلیل می بایست همه جانبه نگری، رویکرد تلفیقی، تفکّر، آگاهی، توانایی، ایجاد ارتباط بین آموزه های علمی و زندگی واقعی و به عبارتی کسب علم مفید، سودمند و هدفدار که بتواند انسان هایی مسئولیت پذیر، متفکّر و خلّق پرورش دهد، در سازماندهی محتوا و آموزش مورد توجّه قرار گیرد. جهت حرکت در راستای تحقق این اهداف و همسوسازی این حوزه با برنامه ی درسی ملّی، توجّه همکاران گرامی را به نکات زیر جلب می کنیم: درس علوم، درسی است که به آسانی می تواند بین چهار عرصه یعنی خود، خلق، خلقت و خالق متعال ارتباطی منسجم، منطقی و معنادار به وجود آورد. کلاس علوم، فضایی است شاد و پرجنب و جوش که مشاهده، تجربه، آزمایش، گفت و گو، تفکّر، اظهارنظر و همکاری گروهی در آن جریان دارد. نباید آن را به محلّی برای ساکت نشستن و شنیدن تبدیل کرد. کتاب علوم، منبعی است برای معرفی فعّالیت های یادگیری و آنچه در عمل باید انجام شود. نباید آن را به منبعی برای تصویرخوانی تبدیل کرد.علوم تجربی یکی از یازده حوزه ی یادگیری در برنامه ی درسی ملّی است. براساس جهت گیری های این برنامه، علوم تجربی کوشش انسان برای درک واقعیت های خلقت و کشف فعل خداوند تعریف شده است. در همین راستا، شناخت و استفاده ی مسئولانه از طبیعت به مثابه بخشی از خلقت الهی با هدف تکریم، آبادانی و آموختن از آن برای ایفای نقش سازنده در ارتقای سطح زندگی فردی، خانوادگی، ملّی و جهانی از ضرورت های علوم تجربی قلمداد می شود. به همین دلیل می بایست همه جانبه نگری، رویکرد تلفیقی، تفکّر، آگاهی، توانایی، ایجاد ارتباط بین آموزه های علمی و زندگی واقعی و به عبارتی کسب علم مفید، سودمند و هدفدار که بتواند انسان هایی مسئولیت پذیر، متفکّر و خلّق پرورش دهد، در سازماندهی محتوا و آموزش مورد توجّه قرار گیرد. جهت حرکت در راستای تحقق این اهداف و همسوسازی این حوزه با برنامه ی درسی ملّی، توجّه همکاران گرامی را به نکات زیر جلب می کنیم: درس علوم، درسی است که به آسانی می تواند بین چهار عرصه یعنی خود، خلق، خلقت و خالق متعال ارتباطی منسجم، منطقی و معنادار به وجود آورد. کلاس علوم، فضایی است شاد و پرجنب و جوش که مشاهده، تجربه، آزمایش، گفت و گو، تفکّر، اظهارنظر و همکاری گروهی در آن جریان دارد. نباید آن را به محلّی برای ساکت نشستن و شنیدن تبدیل کرد. کتاب علوم، منبعی است برای معرفی فعّالیت های یادگیری و آنچه در عمل باید انجام شود. نباید آن را به منبعی برای تصویرخوانی تبدیل کرد.