ریاضی چهارم

کتاب ریاضی پایه ی چهارم در راستای برنامه ی درسی ملّی و در ادامه ی تغییر کتاب درسی پایه های اوّل تا سوم تألیف شده است. یکی از اهداف مهم و اصلی این کتاب درگیرشدن دانش آموزان در فرایند حلّ مسئله است. فعّالیت های کتاب به طور عمده به این منظور طرّاحی شده اند. به طور معمول دانش آموزان در انجام این فعّالیت ها با دشواری و چالش مواجه خواهند شد و این موضوع نه تنها نگران کننده نیست بلکه هنگامی که با کمک و راهنمایی معلّم همراه باشد، نتیجه ای مناسب به دنبال دارد. مواجه کردن دانش آموزان با مسئله یک امر هدفمند و آگاهانه در این کتاب به شمار می رود. کمک به دانش آموز نباید با دراختیارگذاشتن حلّ مسئله یکسان تلقی شود. کمک ها و راهنمایی ها باید به اندازه ای باشد که شوق کشف و لذّت حل کردن را از دانش آموز نگیرد. در طیّ این مسیر گفت وگوی دانش آموزان با معلّم و نیز با یکدیگر، توضیح افکار و دفاع از ایده ها، قضاوت در مورد افکار و ایده های ریاضی دیگر دانش آموزان، بررسی و آزمایش حدس ها و نقد راه حل ها جزئی از فرایند یادگیری ریاضی است. در این راستا معلّم ریاضی به یقین می تواند نقشی بی بدیل ایفا کند. معلّم در گفت وگوی ریاضی وار در کلاس درس که از آن به عنوان گفتمان ریاضی نیز یاد می شود، با بسیاری از دیدگاه ها، افکار، ایده ها و مشکلات و بدفهمی های دانش آموزان درباره ی مفاهیم درسی آشنا می شود و امکان برطرف کردن آنها را در کلاس و احتمالاً با مشارکت دیگر دانش آموزان پیدا می کند. این مستلزم تمرکز و بازتاب بر فرایند حلّ مسئله و به ویژه پس از ارائه ی پاسخ از طرف دانش آموزان است. به همین دلیل حجم زیاد و کثرت مسائل خود یک مانع به حساب می آید. تعداد مسائلی که در بیشتر کتاب های کمک آموزشی مطرح است، به طور معمول بیشتر از نیاز دانش آموزان است. اگر تعداد کمتری مسئله ولی با عمق بیشتر در کلاس درس و با مشارکت دانش آموزان حل و بررسی شود، نسبت به حالتی که تعداد زیادی مسئله و به شیوه ی تکرار و تمرین حل شود، نتیجه ی به مراتب بهتری به دست می آید. در ادبیات پژوهشی، این ایده با عنوان «کم بیشتر است! » ذکر می شود...کتاب ریاضی پایه ی چهارم در راستای برنامه ی درسی ملّی و در ادامه ی تغییر کتاب درسی پایه های اوّل تا سوم تألیف شده است. یکی از اهداف مهم و اصلی این کتاب درگیرشدن دانش آموزان در فرایند حلّ مسئله است. فعّالیت های کتاب به طور عمده به این منظور طرّاحی شده اند. به طور معمول دانش آموزان در انجام این فعّالیت ها با دشواری و چالش مواجه خواهند شد و این موضوع نه تنها نگران کننده نیست بلکه هنگامی که با کمک و راهنمایی معلّم همراه باشد، نتیجه ای مناسب به دنبال دارد. مواجه کردن دانش آموزان با مسئله یک امر هدفمند و آگاهانه در این کتاب به شمار می رود. کمک به دانش آموز نباید با دراختیارگذاشتن حلّ مسئله یکسان تلقی شود. کمک ها و راهنمایی ها باید به اندازه ای باشد که شوق کشف و لذّت حل کردن را از دانش آموز نگیرد. در طیّ این مسیر گفت وگوی دانش آموزان با معلّم و نیز با یکدیگر، توضیح افکار و دفاع از ایده ها، قضاوت در مورد افکار و ایده های ریاضی دیگر دانش آموزان، بررسی و آزمایش حدس ها و نقد راه حل ها جزئی از فرایند یادگیری ریاضی است. در این راستا معلّم ریاضی به یقین می تواند نقشی بی بدیل ایفا کند. معلّم در گفت وگوی ریاضی وار در کلاس درس که از آن به عنوان گفتمان ریاضی نیز یاد می شود، با بسیاری از دیدگاه ها، افکار، ایده ها و مشکلات و بدفهمی های دانش آموزان درباره ی مفاهیم درسی آشنا می شود و امکان برطرف کردن آنها را در کلاس و احتمالاً با مشارکت دیگر دانش آموزان پیدا می کند. این مستلزم تمرکز و بازتاب بر فرایند حلّ مسئله و به ویژه پس از ارائه ی پاسخ از طرف دانش آموزان است. به همین دلیل حجم زیاد و کثرت مسائل خود یک مانع به حساب می آید. تعداد مسائلی که در بیشتر کتاب های کمک آموزشی مطرح است، به طور معمول بیشتر از نیاز دانش آموزان است. اگر تعداد کمتری مسئله ولی با عمق بیشتر در کلاس درس و با مشارکت دانش آموزان حل و بررسی شود، نسبت به حالتی که تعداد زیادی مسئله و به شیوه ی تکرار و تمرین حل شود، نتیجه ی به مراتب بهتری به دست می آید. در ادبیات پژوهشی، این ایده با عنوان «کم بیشتر است! » ذکر می شود...